ورزش‌مدیا: هر روز و هر روز یک ویدیوی جدید و چندش‌آور از ترکیب مسموم جواد خیابانی و خداداد عزیزی در فضای مجازی وایرال می‌شود. انگار قسم خورده‌اند که حال مردم را بد کنند و با عزم جزم در این مسیر حرکت می‌کنند؛ اگر یکی، دو تا یا صد تا از ویدیوها را نادیده بگیری، آنقدر تولید می‌کنند که بالاخره ببینی و عق بزنی. این آخرین آنهاست؛ گویا مخاطبان شبکه ورزش از پرگویی حضرات به ستوه آمده‌اند و کامنت داده‌اند که چرا اینها اینقدر حرف می‌زنند، عالیجناب عزیزی هم قهر کرده و بد و بیراه می‌گوید. از این طرف رفتارهای متکبرانه و دور از شان او آزاردهنده است و از آن طرف اصرار لوس خیابانی: «خداداد، خداداد…».

به احتمال قوی خیلی از این بگو مگوها جنبه صحنه‌سازی دارد تا در بحران مخاطب، به هر قیمتی شده چهار تا بیننده برای تلویزیون مملکت جور کند. کاری به این مسایل نداریم؛ فقط حسرت می‌خوریم که چرا خیابانی و خداداد در ربع قرن پیش، موقع همان گل تاریخی به استرالیا فریز نشدند. حماسه‌ساز و حماسه‌سرای آن اتفاق باشکوه، در تمام این سال‌ها کمر به نابودی خاطرات خوش و از بین بردن برند خودشان بستند و هر روز هم موفق‌تر بودند. خداداد عزیزی از نظر حرفه‌ای یک شکست خورده مطلق بود و از حیث اجتماعی هم تصویری تمام‌عیار از یک ستاره سطح پایین را به نمایش گذاشت. چیزی هم که از آقا جواد باقی ماند، یک گزارشگر حراف پراشتباه با احساسات پرنوسان بود که یک روز پیشنهاد میزبانی ایران از جام‌جهانی را می‌داد و روزی دیگر با انتقاد از وضعیت اداره کشور به قهرمان فیک و موقت فضای مجازی تبدیل می‌شد، یک روز روی آنتن ادعا می‌کرد لیست همه مفسدان فوتبال را در اختیار دارد و اصلا وی‌ای‌آر را نمی‌آورند تا بازی‌ها را در بیاورند، چهار روز بعد اما می‌گفت: «حالا یک فساد مختصری رخ داده، بزرگنمایی نکنید.» استاد همین دیشب نود دقیقه تمام اسم گلر صربستان را اشتباه گفت و خم به ابرو نیاورد! حقیقتا که «عاقبت به خیری» از بزرگترین نعمت‌های خداوند به انسان است. کاش شامل همه ما بشود.

پی‌نوشت: حیف از اشکان دژاگه عزیز است که اشتباهی آنجا نشسته و عذاب می‌کشد. کودکستان جام‌جم، جای تو نیست برادر!