ورزش‌مدیا: می‌دانیم که باشگاه استقلال مشکلات زیادی دارد، اما یکی از آنها هم جوی است که هرازگاهی بر هواداران استقلال غالب می‌شود و آنها با حمایت احساسی از یک مربی داخلی، به زور او را روی نیمکت تیم محبوب‌شان می‌نشانند. عجیب آن که اغلب هم این نسخه نتیجه نمی‌دهد و مربیانی که روی قلمدوش هواداران به استقلال می‌آیند، خیلی زود مغضوب همین جماعت می‌شوند.

علیمنصور؛ از عرش به فرش

بیایید از فصل پانزدهم شروع کنیم؛ فصلی که استقلال تا هفته‌های پایانی با وجود شکست سنگین دربی، هنوز از شانس قهرمانی برخوردار بود و در فینال حذفی نیز حضور داشت. بعد از شکست این تیم مقابل تراکتور در آزادی و برد‌ بزرگ علیرضا منصوریان با نفت مقابل پرسپولیس، هواداران آبی یکصدا خواهان عزل پرویز مظلومی و نشستن علی منصور روی نیمکت این تیم برای فصل بعد بودند.

لیگ پانزدهم با سومی در لیگ و شکست در فینال حذفی برای مظلومی به پایان رسید تا شایعات بازگشت منصوریان به استقلال روز به روز رنگ جدی تری به خود بگیرد. البته که هواداران این تیم یک سال زودتر و پس از جدایی امیر قلعه‌نویی منتظر بازگشت چهره محبوب‌شان به این تیم بودند اما تحت قرارداد بودن او با نفت این انتقال را یک سال به تعویق انداخت تا سرانجام ۱۲ خردادماه ۱۳۹۵ علیرضا منصوریان با استقبال شدید هواداران رسما سرمربی استقلال شود.

حضور علی منصور روی نیمکت آبی‌ها در نهایت ۱۵ ماه به طول انجامید. هواداران این تیم که روزهای ابتدایی فصل شانزدهم با هشتگ «حمایت تا قیامت»، دلگرمی زیادی به منصوریان و کادرش می‌دادند، دیگر صبرشان سرآمده بود و با مساوی و شکست‌های پیاپی استقلال، بعد از اعتراضات گسترده در فضای مجازی، در ورزشگاه نیز حسابی از خجالت او درآمدند تا خودش مجبور به استعفای پیش از اخراج شود.

بیچاره محمود فکری

چهارسال از این ماجرا گذشت و این بار نوبت محمود فکری، یکی دیگر از کاپیتان‌های محبوب استقلال بود که به سرنوشت منصوریان دچار شود. از حق نگذریم استقلالی‌ها برای آمدن فکری به تیم‌شان نیز کم نگذاشتند. آنها حتی دست به دامان وزارت ورزش شدند و درخواست وساطت مسعود سلطانی‌فر برای صدور رضایتنامه فکری از نساجی را داشتند. هرطور که بود فکری در مهرماه ۱۳۹۹ سرمربی استقلال شد و یک تیم تقریبا پرستاره را از احمد مددی تحویل گرفت.

روزگار خوش فکری و کادرش در استقلال اما به اندازه منصوریان نبود و با اولین شکست این تیم مقابل فولاد در هفته دوم، انتقادات هواداران آغاز شد؛ اعتراضی که در نهایت به تمرین تیم نیز کشیده شد و هواداران ناراضی رخ به رخ فکری از او درخواست استعفا داشتند. این اتفاق سرانجام در اسفندماه ۱۳۹۹ رخ داد تا فکری تنها بعد از پنج ماه از هدایت استقلال کنار برود و جای خودش را به فرهاد مجیدی بدهد. سه سال از این ماجرا گذشت تا اینکه استقلال بعد از ناکامی‌ در قهرمانی با ساپینتو، بار دیگر به سراغ مربی داخلی رفت.

نمی‌خواهند نکونام سرمربی استقلال شود!

هواداران استقلال این بار جواد نکونام را برای سرمربیگری تیم‌شان برگزیدند. آن‌ها حتی سرمربی اسپانیایی که برای بازدید از امکانات باشگاه به تهران آمد را نیز دیپورت کردند تا با ورژن ایرانی مربی لالیگایی کار را آغاز کنند. اتفاقی که درست یکسال پیش و درتیرماه ۱۴۰۲ رخ داد تا مدیریت استقلال بار دیگر طبق خواسته هواداران عمل کنند و با کسی که اکثریت موافق آمدنش بودند، قرارداد امضا کنند. برای نکونام همه چی خوب پیش رفت تا اینکه تساوی بدون گل مقابل نساجی در هفته بیست‌وهفتم همه چیز را خراب کرد.

محبوبیت نکو با ازدست دادن قهرمانی و تقدیم آن به رقیب تا حدی خدشه دار شده که زیر پست‌های اینستاگرامی هلدینگ خلیج فارس، هشتگ‌هایی با مضمون اخراج نکونام به چشم می‌خورد. اینها همان هوادارانی بودند که فصل گذشته اعتقاد داشتند نمی‌خواهند استقلال موفق شود و به همین دلیل با عقد قرار داد نکونام ازسوی نهادهای بالا دستی مخالفت می‌شود، اما در نهایت جواد آمد، دو جام را از دست داد و رویارویی هواداران استقلال را به همراه آورد.

این روزها می‌گویند نکونام در استقلال ماندگار است؛ بسیار خب، اما کاش هواداران استقلال دیگر هوس آش پختن برای نیمکت این تیم را نکنند، چرا که تجربه نشان داده دستپخت‌شان خوب نیست! عمده گزینه‌های داخلی که آنها در این سال‌ها برای تیم‌شان لقمه گرفتند ناموفق از آب در آمدند و شاید تنها استثناء فرهاد مجیدی بوده باشد که او هم در پایان دو دوره کار موفق به قهرمانی در لیگ برتر شد.